Kategoria: Przesłanie Fatimskie

Dzięki uprzejmości ks. dra Zbigniewa Woźniaka prezentuję Śpiewnik Fatimski z podkładem muzycznym. Serdecznie dziękuję ks. Zbigniewowi za włożoną pracę i zgodę na tę publikację.

ks. prałat Henryk Silko

 

Penitentiam agite

Słowa przyobleczone w melodię głębiej zapadają w serce, a stamtąd łatwiej je pamięci przywołać.
Misja Fatimska w Archidiecezji ma przygotować nas na 100. rocznicę objawień w Cova da Iria – „największej sprawy, jaka zaistniała od Zesłania Ducha Świętego” , chce na nowo odczytać orędzie Matki Bożej, abyśmy widząc znaki czasu obudzili się z duchowego letargu – i z dziecięcą ufnością chcieli odpowiedzieć Bogu na Jego Ojcowską miłość przez Macierzyńskie pośrednictwo Niepokalanej Królowej Różańca świętego, Królowej Pokoju . Wezwanie do nawrócenia i pokuty w swojej istocie wypływa z samego serca Ewangelii.
Niniejszy śpiewnik stanowi wybór z bogatego repertuaru pieśni, jakie powstały na kanwie orędzia i objawień. Załączone dwie płyty CD mają ułatwić nauczenie wybranych śpiewów. Proszę o życzliwe ich przyjęcie.
Dziękuję Panu Stanisławowi Plawgo za akompaniament organowy oraz pomoc w nagraniach.
Ks. Zbigniew Woźniak

„…bo świat bez Boga umiera.”
(z pieśni: Przychodzisz do nas, Maryjo)

(z listu pasterskiego na I Niedzielę Wielkiego Postu 2015 roku)
Umiłowani.
Św. Jan Paweł I! mówił: „treść wezwania Pani z Fatimy jest tak głęboko zakorzeniona w Ewangelii i całej tradycji, że Kościół czuje się tym orędziem wezwany”. Wiemy, że kto chce mówić o Fatimie, musi zacząć od siebie. Dlatego w naszej Archidiecezji rozpoczynamy wielkie duchowe dzieło Misji Fatimskiej. Trwają już w wielu parafiach nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca. Trwają fatimskie katechezy. Poczynając zaś od dzisiejszej niedzieli aż do roku 2017, w każdej parafii odbędą się dodatkowe tygodniowe misje parafialne w duchu orędzia fatimskiego. Będą je prowadzić nasi kapłani jako misjonarze fatimscy. Chciejmy wraz z nimi otworzyć się na to naglące Orędzie z Nieba, aby nasze rodziny, nasza ziemia nad Odrą i Bałtykiem jeszcze bardziej chciała kierować się słowem miłującego Boga i wprowadzała je w czyn.
Na nadchodzące wielkopostne wyciszenie i podejmowane pobożne praktyki duchowe dla ratowania dusz ludzkich, na wielką modlitwę fatimską w intencji Kościoła świętego i naszej Ojczyzny, na modlitwę o pokój na Ukrainie i w całym dzisiejszym świecie, na nabieranie nowych duchowych sił do codziennego, ewangelicznego świadectwa wiary w naszych środowiskach, z serca Wam błogosławię: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
+ Andrzej Dzięga Arcybiskup Metropolita Szczecińsko-Kamieński

 

Zebrani przed Twoim ołtarzem

Wprowadzenie do Różańca

Na zakończenie Różańca

Skończone nasze rozważania, spełnione prośby i błagania;
Czas teraz do domu powrócić, świątyni tej mury opuścić.
Ref.: Maryjo, gdy do dom odchodzim,
Rozstanie pożegnaniem słodzim;
I Tobie szczerze z serca głosim:
„Dobranoc, Maryjo.”

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

2. Nawiedzenie św. Elżbiety
Duchem Świętym napełniona do Elżbiety niesiesz wieść.
Ona łaską oświecona cudów Bożych głosi cześć.
Zachwyconej matce Jana śpiewasz, Mario, cudny hymn:
Wielbij, duszo moja Pana, moje szczęście tylko w Nim.

3. Narodzenie Pana Jezusa
W nędznej szopie narodzony królów Król, wszechświata Pan.
W zimnym żłobie położony, na zbawienie ludziom dan.
Chór Aniołów „Bogu Chwała” śpiewa wśród złocistych zórz,
Drży z radości ziemia cała, pokój na nią spływa już.

4. Ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni
Święta Matko, gdy w Świątyni ofiarujesz Dziecię swe,
Już Symeon wróżbę czyni, że ból zrani Serce Twe.
Do Jezusowej ofiary, Święta Matko, wierny lud Łączy swe ubogie dary, swoje prace, ból i trud.

5. Odnalezienie Jezusa w Świątyni
Przez trzy dni Go poszukujesz, troska w radość zmienia się, gdy w Świątyni odnajdujesz wśród uczonych Dziecię swe.
Niech Jezusa nie tracimy, Święta Matko, wspomóż nas;
Niech Go zawsze znajdujemy w sercach naszych, w każdy czas.

 

TAJEMNICE ŚWIATŁA

1. Chrzest Pana Jezusa

2. Objawienie Jezusa na weselu w Kanie
Jezus za Matki przyczyną, gdy trwała weselna noc,
Zamienił wodę na wino, ukazując Boską moc.
On też sprawił, by w małżeństwie, związek dwojga dusz i ciał,
W trwałej zgodzie żyjąc święcie, sakramentalną moc miał.

3. Głoszenie Ewangelii i wezwanie do nawrócenia
Jezus, będąc Bożym Synem, na świat posłał uczniów swych, By Dobrą Nowinę nieśli, uwalniali z mocy złych.
Oni poszli na świat cały, stawiać Kościół z żywych skał,
By był wielki i wspaniały i na wieki wieków trwał.

4. Przemienienie na Górze Tabor
Jezus na Górze Taboru chciał odsłonić Bóstwo swe,
By umocnić swoich uczniów, kiedy przyjdą chwile złe.
Byśmy także udręczeni, pamiętali o tym, że
Bóg na dobre nam odmieni wszystko to, co było złe.

5. Ustanowienie Eucharystii
W Wieczerniku cud sie ziścił, kiedy Pan nasz umrzeć miał,
W sakramencie Eucharystii, nam swe Ciało i Krew dał.
Byśmy nimi posileni, byli zdolni dotrzeć tam,
Gdzie po trudach naszej ziemi, Bóg nas czeka u swych bram.

 

TAJEMNICE BOLESNE

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

2. Biczowanie Pana Jezusa
Pod biczami katowskimi krew z najświętszych płynie ran,
Z rękami przywiązanymi cicho cierpi Chrystus Pan.
Każdy cios Twe Serce rani, strasznie cierpi dziś Twój Syn Za nas, o Najświętsza Pani, za zgładzenie naszych win.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Ostra cierniowa korona sprawia Mu nieznośny ból,
Siłą na głowę wtłoczona; jakże cierpi Chrystus Król.
Znikąd nie masz już pociechy, Matko Święta, w straszne dni; Syn za moje cierpi grzechy, o Maryjo, przebacz mi.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa
Ciężkim krzyżem obarczony, tysiącem okryty ran,
Zgrają łotrów otoczony na Kalwarię idzie Pan.
Upada trzykroć wśród drogi, o Maryjo, Serce Twe Znowu ból przeszywa srogi, jakże kochasz dzieci swe.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Krzyż wysoko się unosi, krew wypływa z Boskich ran.
Jego Serce za nas prosi, kiedy w mękach kona Pan.
Wraz z ofiarą wypełnioną, my, Maryjo, dzieci Twe,
Z duszą Twoją udręczoną w żalu szczerym łączym się.

 

TAJEMNICE CHWALEBNE

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Otoczon gronem Aniołów, do niebios się wznosi bram.
Spośród wiernych Apostołów, Zbawca nasz, Pan Jezus sam. Matka jeszcze pozostała, na pociechę uczniom swym.
By w świętości ich wspierała, aż wszyscy złączą się z Nim.

3. Zesłanie Ducha Świętego
W Wieczerniku zgromadzeni, z Matką Przenajświętszą wraz.
W cichych modłach zatopieni uczniowie spędzali czas.
Nagle języki ogniste, nad głowami szum i ruch.
W Apostołów serca czyste zstąpił z Nieba Święty Duch.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Na tej ziemi Matka Święta wypełniła wszystko już.
Z duszą z ciałem w Niebo wzięta, przez Aniołów w blaskach zórz. Wieczne szczęście już Jej świeci, z Boskim Synem łączy się.
Dla nas, swoich ziemskich dzieci, hojne dary z Niebios śle.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Radość w Niebie znów panuje, hymny cudne wkoło brzmią.
Sam Pan Jezus koronuje, na Królową Matkę Swą.
Pozwól, Matko, prosim Ciebie, kiedy miną życia dni,
Z Aniołami w cudnym Niebie wieczną chwałę śpiewać Ci.

 

BĄDŹ STERNIKIEM W SERCA MEGO ŁODZI

1. Bądź Sternikiem w serca mego łodzi,
Wśród zamętów fal i życia burz,
[Strzeż od grzechu, co zbawieniu grozi
i zaprowadź do niebieskich wzgórz.] x2

2. Kiedy w Twoje – Matko ukochana
Ręce oddam życia mego los;
[Popłyniemy bezpiecznie do Pana,
O to proszę, przyjm błagalny głos.] x2

3. Z Tobą wpłynę do portu zbawienia,
Z Tobą, Matko, Bóg mi niebo da.
[I tam z Tobą w hymnie uwielbienia
Będę Boga kochał, Matko ma.] x2

 

BŁYSŁA NADZIEJA NOWEGO ŻYCIA

1. Błysła nadzieja nowego życia,
bije radośnie wolności dzwon.
[Oto Maryja, Matka Dziewica
zanosi modły przed Boży tron.] x2

2. Ona Królowa, Matka, Władczyni –
Taką Ją naród chce dzisiaj mieć.
[I uroczyste Jej śluby czyni,
że wiernie będziem spraw Bożych strzec.] x2

3. Na świętym miejscu, tu w tej świątyni
Jej się poświęca dziś polski lud,
[By Polska nadal była przedmurzem
i z chrześcijańskich słynęła cnót.] x2

4. O, Polsko, jakżeś dzisiaj bogata
jakże szczęśliwy przeżywasz czas.
[Chwała Maryi ciebie oplata
i Jej opieka wspomaga nas.]x2

 

DO SERCA TWEGO, PANI ŚWIATA

1. Do serca Twego Pani świata
My Twoje dzieci garniem się.
Gdy ogrom cierpień nas przygniata
O Matko nasza, zlituj się.
Pokoju rychły ześlij dar,
Ref.: Niech wzruszy Clę błagania żar.
Królowo, Królowo Ty nasza.

2. Ucieczko grzesznych, Panno święta
Naucz jak Boga prosić mam.
Niech moja prośba z serca wzięta
Ptakiem do niebios leci bram
Wyjednaj łaski Bożej dar. Ref.: Niech wzruszy…

3. Niepokalana, pełna łaski,
Matczyna swa wyciągnij dłoń.
Wśród życia z niebios rzuć nam blaski
Nadzieia rozświeć bólu toń.
Wyjednaj łaski Bożej dar. Ref.: Niech wzruszy…

 

DO TWEJ DĄŻYM KAPLICY

1. Do Twej dążym kaplicy, co z brzegu czeka nas.
Wśród wichrów nawałnicy, w pochmurny, słotny czas.
Byśmy tam wciąż dążyli i nigdy nie zbłądzili,
Maryjo, Maryjo, o Maryjo świeć.

2. Jak cudnie w zmierzchu cieni Twój obraz w sercu lśni!
Wód kryształ się rumieni, na nim Twój promień drży.
O Jutrznio powstająca, o Gwiazdo z chmur świecąca,
Maryjo, Maryjo, o Maryjo świeć.

 

FATIMA, TO MIEJSCE PRZYCIĄGA MNIE.

Fatima, to miejsce przyciąga mnie.
Fatima, tam odnalazłem się.
Fatima, gdzie Matki Bożej tron.
Fatima woła ze wszystkich stron.
Fatima ciągle ostrzega świat.
Fatima od tylu lat.
Fatima, gdzie Matka czeka nas.
Fatima, śpiesz tam, już czas.

 

FATIMSKA NASZA PANI

Fatimska nasza Pani, Dziewico Różańcowa,
Słoneczna, pełna łaski, Matuchna i Królowa.
Fatimska nasza Pani, potężna Twa przyczyna,
Orędowniczko nasza, Nadziejo Ty jedyna.
Bądź z nami w każdy czas i nie opuszczaj nas.
Do Ciebie biegniemy i serca dajemy Ci wraz!
O Pani Fatimska, módl się za nami.

 

FATIMSKA PANI, NAJLEPSZA MATKO

1. Fatimska Pani, najlepsza Matko,
pod Twą obronę grono Twych dziatków
los swój zawierza w świątyni tej,
a Ty w opiece swojej nas miej.

2. Strzeż nas, Maryjo, gdy życia burze
Nie dadzą zaznać pokoju dłużej.
Niech Twoja łaska w godzinie złej
Wspiera i chroni, a będzie lżej.

3. Kiedy pożoga w duszy zagości,
Ugaś ją Matko, źródłem miłości,
Co mocno bije zdrojem Twych łask;
Uchroń od zguby w niedoli czas.

4. A gdy nadejdzie śmierci godzina,
Uproś nam, Matko, u Twego Syna
Mieszkanie w niebie na wieczny czas.
Niechaj się z Tobą radujem wraz.

 

FATIMSKA PANI, USŁYSZ NAS

1. Fatimska Pani, usłysz nas,
w potrzebach wspieraj w każdy czas.
Twa dobroć daleko słynie,
kto Ciebie kocha, nie zginie. Ave Maria!

2. Fatimska Pani, usłysz nas,
w potrzebach wspieraj w każdy czas.
Do Ciebie się uciekamy,
o miłosierdzie błagamy. Ave Maria.

3. Fatimska Pani, usłysz nas,
w potrzebach wspieraj w każdy czas.
Twoimi dziećmi być chcemy,
być z Tobą w niebie pragniemy. Ave Maria!

4. Fatimska Pani, usłysz nas,
W potrzebach wspieraj w każdy czas.
Pragniemy rozgłaszać wszędzie
Fatimskie Twoje orędzie. Ave Maria!

 

JUŻ NA NOWENNĘ BIJĄ DZWONY

1. Już na nowennę biją dzwony, dźwiękiem Maryi głoszą cześć.
Miłością wieczną lud natchniony, śpieszy swe hołdy Matce nieść.
Wznoszą swe hymny uwielbienia pieśni pochwalnych zgodny chór.
Radości pełne dziękczynienia, brzmią harmonijnym pieniem wtór.

2. Już na nowennę biją dzwony, głos ich w srebrzystą płynie dal.
A przed ołtarzem lud ukorzony Matce swej składa smutek, żal.
Prośby przedstawia, swe błagania, zdarzenie przykre, ciężki los.
Czasem zakwilą ciche łkania, w boleści czasem zadrży głos.

3. Już na nowennę biją dzwony, nieustający głoszą cud.
W kościele licznie zgromadzony swą dobrą Matkę sławi lud.
Z ambony płynie Słowo Boże, świetlany Maryi głosi wzór.
Nadzieję budzi, „że wspomoże”, gdyż Jej łaskawość sięga chmur.

4. Już na nowennę biją dzwony, rozbrzmiewa ich spiżowy głos,
W żłóbeczku Jezus narodzony ubogich ludzi dzieli los.
Maria ku Niemu głowę zniża, do serca tuli Dziecię swe.
Do wszystkich ludzi się przybliża i wszystkim uśmiech Matki śle.

 

JUŻ Z WOLNA ZAPADA ZMROK

1. Już z wolna zapada zmrok, by w ciszę wtopić się.
[Dobranoc mój pielgrzymie, cichutko nuci dzień.] x2

2. Lecz zanim zapadniesz w sen po trudach swoich dróg,
[Uklęknij przy kapliczce, Maryję pozdrów tu.] x2

3. Choć może z dalekich stron los tutaj przywiódł cię,
[W Fatimie, przy kapliczce Maryi oddaj się.] x2

4. A Matka dokładnie wie, nie musisz trwonić słów,
[Co zmieścić może serce, więc tylko sercem mów.] x2

5. Usypia Cova da Iria, dobranoc mówi dzień.
[Spokojnie śpij pielgrzymie, Maryja kocha cię.] x2

 

MARIA, REGINA MUNDI

Maria, Regina mundi. Maria, Mater Ecclesiae.
Tibi assumus. Tui me mores vigilamus! Vigiiamus.
(Maryjo, Królowo świata. Maryjo, Matko Kościoła.
Jesteśmy z Tobą. Pamiętamy o Tobie! Czuwamy.)

 

MARYJO FATIMSKA, PANI NASZYCH LOSÓW

Maryjo Fatimska, Pani naszych losów,
U Bożego tronu oręduj za nami.

 

MATKO BOSKA, ZA NAMI WSTAWIAJ SIĘ

Wezwania do Matki Bożej

Cześć I

K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Jutrzenko zaranna na niebie, W: 0, Maryjo, błagamy Cię.
– Piękniejsza nad słońce i gwiazdy,
– Śliczniejsza nad cedry Libanu,
– Cudniejsza nad perły i złoto,
– Przez Serce Twe Niepokalane,
K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Panno łask Bożych pełna, W: Hołd Ci oddaje wierny Twój lud!
– Panno, Księżna niebieska,
– Panno niepokalana,
– Panno, cnót wszelkich kwiecie,
– Panno, ucieczko nasza,
K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!

Cześć II

K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Tyś pierwszą po Bogu ozdobą W: O Maryjo, błagamy Cię!
– Tyś chwałą Kościoła świętego,
– Tyś wszystkich zbawionych radością
– Tyś ludu grzesznego ucieczką
– Przez Serce Twe niepokalane,
K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Matko Odkupiciela, W: Hołd Ci oddaje wierny Twój lud!
– Matko pięknej miłości,
– Matko nienaruszona,
– Matko Bożej mądrości,
– Matko nasza najświętsza,

Cześć III

K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Królowo Zastępów Anielskich, W: O Maryjo, błagamy Cię!
– Królowo Wyznawców i Świętych,
– Królowo Różańca Świętego,
– Królowo trwałego pokoju,
– Przez Serce Twe niepokalane,
K: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
W: Matko Boska, za nami wstawiaj się!
K: Witaj Bogarodzico! W: Hołd Ci oddaje wierny Twój lud!
– Witaj łask pośredniczko!
– Witaj wiary przykładzie!
– Witaj nadziejo nasza!
– Witaj kwiecie miłości!

 

MATKO BOŻA, MATKO FATIMSKA

Ref.: Matko Boża, Matko Fatimska, dziękujemy, że przyszłaś z orędziem,
Że swą troską ogarniasz cały świat i wypraszasz nam miłosierdzie.

1. Dopomóż nam nawrócić się do głębi,
zobaczyć grzech, największą biedę świata.
Z każdego miejsca, jak syn marnotrawny,
Do Boga Ojca zawsze ufnie wracać.

Ref.: Matko Boża, Matko Fatimska, dziękujemy, że przyszłaś z orędziem,
Że swą troską ogarniasz cały świat i wypraszasz nam miłosierdzie.

2. Dopomóż nam prawdziwie pokutować,
Ukochać krzyż – codzienną naszą drogę,
Dziękować wciąż za miłość Zbawiciela,
Za wszystkie winy męką odkupione.

Ref.: Matko Boża, Matko Fatimska, dziękujemy, że przyszłaś z orędziem,
Że swą troską ogarniasz cały świat i wypraszasz nam miłosierdzie.

3. Dopomóż nam ukochać Twój Różaniec,
Otoczyć Nim dokładnie kulę ziemską
W modlitwie ufnej nigdy nie ustawać
I wiernie czekać na Twoje zwycięstwo.

Ref.: Matko Boża, Matko Fatimska, dziękujemy, że przyszłaś z orędziem,
Że swą troską ogarniasz cały świat i wypraszasz nam miłosierdzie.

4. Dopomóż nam trwać zawsze przy Kościele
i czuwać wciąż w modlitwie z Ojcem świętym,
Aby nadeszła wiosna chrześcijaństwa
i ogarnęła wszystkie kontynenty.

Ref.: Matko Boża, Matko Fatimska, dziękujemy, że przyszłaś z orędziem,
Że swą troską ogarniasz cały świat i wypraszasz nam miłosierdzie.

 

NIEPOKALANA, SŁONECZNA PANI

1. Niepokalana, Słoneczna Pani,
niewinna, czysta, jak lilii kwiat.
Różaniec święty trzymasz w swej dłoni
I do pokuty przyzywasz nas.
Ref. Fatimska Matko, błagamy Cię,
Na dzieci swoje zwróć oczy swe;
Nie daj nam zginąć, od grzechu chroń,
A gdy błądzimy, podaj swą dłoń.

2. Niepokalana, Słoneczna Pani,
Żądasz, by każdy dźwigał swój krzyż,
Unikał grzechu, co Syna rani,
Kierując myśli ku Tobie wzwyż.
Ref. Fatimska Matko, błagamy Cię,
Na dzieci swoje zwróć oczy swe;
Nie daj nam zginąć, od grzechu chroń,
A gdy błądzimy, podaj swą dłoń.

3. Niepokalana, Słoneczna Pani,
Usłysz pokornej modlitwy głos.
Tobie swe serce niesiemy w dani,
By je nie spotkał zawodu los.
Ref. Fatimska Matko, błagamy Cię,
Na dzieci swoje zwróć oczy swe;
Nie daj nam zginąć, od grzechu chroń,
A gdy błądzimy, podaj swą dłoń.

 

O, FATIMSKA MATKO MA

O, Fatimska Matko ma, niech mnie chroni dobroć Twa,
Tak serdecznie proszę Cię, nie opuszczaj Matko mnie.

 

O, FATIMSKA NASZA PANI

1. O, Fatimska nasza Pani, Twoje serce pełne łask,
Lecz oblicze zatroskane, chociaż kryje nieba blask.
Ref. Oddajemy Tobie Pani, swe rodziny, wolność swą.
I z Różańcem w naszych rękach chcemy pełnić wolę Twą.

2. Pokój światu niesiesz w darze, gdy z Różańcem klęknie lud
I przez Twoje serce czyste odda Bogu życia trud. Ref.

3. Serce Twe niepokalane rani bezmiar naszych win
Dodaj łaski, byśmy mogli nasze słowa zmienić w czyn. Ref.

 

O FATIMSKA PANI, MATKO RÓŻAŃCOWA

1. O Fatimska Pani, Matko Różańcowa,
z daleka przybyłaś żeby nam królować.
[Witamy Cię godnie, dzięki Ci składamy.
Bądź nam w Polsce Matką o Fatimska Pani.] x2

2. O Fatimska Pani, Matko Różańcowa,
z daleka przybyłaś żeby nam królować.
[Chroń naszą Ojczyznę od chwil niepokoju.
Wróć wiarę, nadzieję, weź w opiekę swoją] x2

 

O FATIMSKA ŚWIĘTA PANI

1. O Fatimska Święta Pani przybądź między nas.
Serca Ci niesiemy w dani na ten smutny czas.
Ref. Tu Cię, Matko, witamy i z ufnością wołamy:
Pobłogosław nasze prace, o to błagamy.

2. Przez modlitwę różańcową chcemy prosić Cię:
Byś nam Matką i Królową okazała się. Ref.
3. Matko w cudnej gwiazd koronie spraw przyczyną Swą
Byśmy mogli przy Twym tronie śpiewać chwałę Twą. Ref.

 

O MARYJO BEZ GRZECHU POCZĘTA

O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami,
Którzy się do Ciebie uciekamy.

 

O MARYJO, KRÓLOWO NASZA

O Maryjo, Królowo nasza, weź w opiekę swoją nas.
Niech nas odtąd nic nie przestrasza,
Twierdzą, mocą bądź nam w każdy czas.

 

O MATKO FATIMSKIEGO ORĘDZIA
Apel Fatimski

O Matko Fatimskiego orędzia.
O Matko Fatimskiego orędzia.
„Czyńcie pokutę, nawróćcie się,
trwajcie na modlitwie, by świat ocalić”.
Spójrz Matko, oto jesteśmy.

 

O MATKO MIŁOŚCIWA

1. O Matko miłościwa, Panno litościwa,
Panno urodziwa. Maryja, módl się za nami.

2. Tyś świata podziwienie, grzesznych wybawienie,
Smutnych pocieszenie. Maryja, módl się za nami.

3. Nie masz po Bogu w niebie, pewniejszej, krom Ciebie,
Nadziei w potrzebie. Maryja, módl się za nami.

4. Przybądź nam, gdy pomrzemy i na sąd staniemy.
Łaski Twej pragniemy. Maryja, módl się za nami.

5. Zjednaj nam zlitowanie, Z Tobą królowanie.
Dajże nam to, Panie. Maryja, módl się za nami.

 

O PANI NASZA, KRÓLOWO NIEBA

1. O Pani nasza, Królowo nieba,
Nadziejo życia, światłości blask.
Niepokalana, Fatimska Pani,
Matko Jezusa i Matko ma.

2. Słoneczna Pani, Dziewico czysta,
Dla nas, grzeszników swą litość miej.
Niepokalana, Fatimska Pani,
Matko Jezusa i Matko ma.

3. Matko nasza dobroci pełna,
Pod Twą opiekę chronimy się.
Niepokalana, Fatimska Pani,
Matko Jezusa i Matko ma.

 

PO CAŁEJ ZIEM! BRZMI: AVE MARIA!

Ref. Po całej ziemi brzmi: Ave Maria!
Wszystkie ludy i narody Cię sławią, Maryjo.
Już dwa tysiące lat chronisz w Twych dłoniach świat, Ave Maria!

1. Błogosławiona, któraś uwierzyła,
że się spełnią słowa powiedziane od Boga;
Błogosławionaś między niewiastami
i błogosławiony owoc Twojego łona.

Ref. Po całej ziemi brzmi: Ave Maria!
Wszystkie ludy i narody Cię sławią, Maryjo.
Już dwa tysiące lat chronisz w Twych dłoniach świat,
Ave Maria!

2. Ty w Kanie Galilejskiej powiedziałaś:
„Czyńcie, co Syn wam powie.”
Spójrz na naszą nędzę dziś i proś o cud,
proś dla nas o wiarę.
Ref. Po całej ziemi brzmi: Ave Maria!
Wszystkie ludy i narody Cię sławią, Maryjo.
Już dwa tysiące lat chronisz w Twych dłoniach świat,
Ave Maria!

3. „Niewiasto, oto Twój Syn.”
„Oto Matka twoja.” – Matka moja, Matka nasza.
Więc chodź pod mój dach, ucz nas kochać Jezusa,
Przygotuj nas na Jego przyjście.
Ref. Po całej ziemi brzmi: Ave Maria!
Wszystkie ludy i narody Cię sławią, Maryjo.
Już dwa tysiące lat chronisz w Twych dłoniach świat,
Ave Maria!

 

POMNIJ MARIO, MATKO MIŁA

1. Pomnij Mario, Matko miła, że od wieków nie słyszano,
Byś grzesznika opuściła co Twe święte wielbi miano.
[Nikt od Ciebie w cierpień nocy
nie odchodzi bez pomocy.] x2

2. Tą nadzieją ożywieni uciekamy się do Ciebie,
Przystępujem ukorzeni przed Twój święty tron na niebie.
[Drżąc, wzdychamy w grzechu męce:
nie gardź nami, podaj ręce.] x2

3. Matko Słowa Przedwiecznego, racz wysłuchać nędznych głosy,
Co z padołu płaczu tego łaski Twojej żebrzą rosy.
[Bądź pomocą w życia znoju,
bądź zwycięstwem w śmierci boju.] x2

 

PRZYCHODZISZ DO NAS, MARYJO

1. Przychodzisz do nas, Maryjo z Twoim fatimskim wezwaniem:
„Nawróćcie się, pokutujcie i odmawiajcie Różaniec”.
[Ave, ave Maria, z Tobą świata nadzieja.] x2

2. Ty widzisz nasze cierpienie, gdy grzech, jak głód nam doskwiera.
Broń nas od zła, jak od wojny, bo świat bez Boga umiera.
[Ave, ave Maria, z Tobą świata nadzieja.] x2

3. Ofiarujemy Ci siebie, grzeszni pielgrzymi tej ziemi.
Wstaw się za nami u Boga, ratuj nas, Matko z Fatimy.
[Ave, ave Maria, z Tobą świata nadzieja.] x2

4. Niech żadna siła na świecie, ucisk, czy niebezpieczeństwo
Od Boga nas nie oderwie, w Nim pełne nasze zwycięstwo.
[Ave, ave Maria, z Tobą świata nadzieja.] x2

 

PRZYCHODZISZ DO WAS, MATKO Z NIEBA
(na mel. Do Serca Twego, Pani świata – s. 3)

1. Przychodzisz do nas, Matko z nieba, Objawiasz się w Fatimie nam.
I przypominasz, jak żyć trzeba,
By dostać się do niebios bram.
Ref. Przez usta Twoje woła Bóg,
by człowiek zeszedł z grzechu dróg
i wrócił znów, i wrócił znów do Ciebie.

2. Wśród ludzi szukasz ochotników,
Różaniec dajesz im do rąk.
Aby się modlić za grzeszników,
Uwolnić ich od piekła mąk.
Ref. Przez usta Twoje woła Bóg,
by człowiek zeszedł z grzechu dróg
i wrócił znów, i wrócił znów do Ciebie.

3. Najświętsza Różańcowa Pani,
Zadośćuczynić Tobie chcę
Za każdy grzech, co ciężko rani Niepokalane Serce Twe.
Ref. Przez usta Twoje woła Bóg,
by człowiek zeszedł z grzechu dróg
i wrócił znów, i wrócił znów do Ciebie.

 

PRZYJMIJ NASZE SMUTNE PIEŚNI

1. Przyjmij nasze smutne pieśni
Różańcowa Matko droga.
Wprowadź do portu zbawienia
naszych zmarłych przed tron Boga.
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

2. Czyż nieczułą Matko będziesz
na błagalne nasze głosy?
Czyż Ci będą obojętne
Naszych braci wieczne losy?
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

3. Matko, oni w swoim życiu
Przez Różaniec Cię kochali;
Tyle razy tą modlitwą
W niebie Boga wychwalali.
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

4. Wyjdź tym zmarłym na spotkanie
Matko nasza ukochana.
I w swej matczynej dobroci
Wprowadź ich do domu Pana.
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

5. Dla miłości Twojej, Matko
Niechaj Syn Twój Zmartwychwstały
Weźmie te dusze do siebie,
Do niebieskiej, wiecznej chwały.
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

6. Gdy nam, żyjącym, Różaniec
Drogowskazem w niebo będzie.
Wierzymy, że w chwili śmierci
Ty nam na pomoc przybędziesz.
[O Fatimska Pani, proszą Ciebie dzieci,
Niech Różaniec do wieczności drogę nam oświeci.] x2

 

PRZYSZŁAŚ DO DZIECI WONIĄ KWIATÓW

1. Przyszłaś do dzieci wonią kwiatów
Niczym majowa zieleń łąk,
By dłonią szczodrą przebogatą
Ukwiecić wiele ludzkich rąk.
[Choć trwała wojna, to Fatima,
rozbłysła miejscem Bożych łask
gdzie dobra Matka zatroskana przed
zgubą ostrzegała nas.] x2

2. Mówiłaś poprzez usta dzieci,
Że gdy się nie nawróci świat,
Nowa pożoga się roznieci
I przyjdzie jeszcze gorszy czas.
[I przyszła woja, a Fatima,
Chroniona miejscem Bożych łask,
Nie znała bomb i krwi przelanej
– Tu Bóg odmierzał inny czas.] x2

3. Byłaś, Maryjo, znakiem z nieba,
A cudem słońca dałaś znać,
Że swoje dzieci chcesz ocalić,
Kiedy z Różańcem będą trwać.
[Dziś dalej mówi nam Fatima,
Wsławiona miejscem Bożych łask:
Ażeby napór zła powstrzymać,
Musi uwierzyć każdy z nas.] x2

 

RADUJ SIĘ, PANI FATIMSKA

1. Lilio słonecznych wzgórz we Fatima,
Ogrodzie zroszony przez łaskę,
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

2. Nowa Niewiasto, Perło zwycięska,
Swą stopą zdeptałaś łeb węża.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

3. Sługo pokorna Boga Wiecznego,
Najbardziej szczęśliwa wśród niewiast.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

4. Boga Świętego Córko bezgrzeszna,
Świątynio przeczysta dla Ducha.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

5. Wierna Strażniczko Słowa Bożego,
Piastunko naszego zbawienia.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

6. Matko ludzkości, Wspomożycielko;
Pod krzyżem nam dana na Matkę.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

7. Czarna Madonno, Królowo Polski,
O twarzy zoranej mieczami.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

8. Matko Kościoła, Chwało zbawionych,
Paschalny promyku nadziei.
O, Maryjo! Bądź pozdrowiona!
Raduj się, Pani Fatimska, jesteś pełna łask.

 

RÓŻAŃCOWA PANI NIEBA, ZIEMI

1. Różańcowa Pani nieba, ziemi.
Pozdrawiamy Cię głosy naszymi.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

2. Przyszłaś do nas z Matczynym zadaniem,
Przestrzec ludzkość przed Bożym karaniem.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

3. Mówisz, że chcesz być dla nas obroną
I ratować dusze, które toną
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

4. Rzekłaś, że świat grzechem jest zatruty.
I żądałaś po trzykroć pokuty.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

5. Bernadecie wskazałaś Różaniec,
Że dla wszystkich, to obrony szaniec.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

6. Tajemnice Różańca Świętego
Zdepczą wroga zbawienia naszego.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

7. Wtedy Serce me zatriumfuje,
Ludzkość całą ono uratuje.
Ref. Do Ciebie się cały świat ucieka,
Przez Różaniec Twej pomocy czeka,
Różańcowa Dziewico, Maryjo.

 

SALVE REGINA

Salve Regina. Salve Regina. Ora pro nobis Maria.
(Witaj Królowo. Witaj Królowo. Módl się za nami.)

 

TU JEST MIEJSCE NAWIEDZENIA

1. Tu jest miejsce nawiedzenia,
Tu Maryja woła nas.
[Pójdźcie do mnie moje dzieci,
Przyszedł czas, ach przyszedł czas.] x2

2. Nigdy tego nie słyszano,
Ani wiedział o tym świat.
[By po Polsce wędrowała
Matka Boża, Róży Kwiat.] x2

3. Ty nikogo nie opuszczasz
I odwiedzasz dzieci swe,
[I tych, co Ciebie miłują,
I co ranią Serce Twe.] x2

4. Pobłogosław nas, Maryjo,
Ratuj, wspomóż dzieci swe,
[Bo za wszystkich Syn Twój cierpiał
I cierpiało Serce Twe.] x2

5. Z szczerym żalem upadamy
Do Twych, Matko, świętych stóp.
[Daruj nasze przewinienia,
Przyjmij nas za swoich sług.] x2

 

WITAJ MARYJO, ŚLICZNA PANI

1. Witaj, Maryjo, śliczna Pani, do Ciebie wołamy.
Wśród tej ziemi my wygnani ku Tobie wzdychamy
Ref. O Maryjo, witaj nam. Tyś nadzieja cała.
Witaj nam. O Maryjo chwała Tobie, chwała.
O Maryjo, witaj nam. O Maryjo, witaj nam.
Witaj nam. O Maryjo, chwałą Tobie, chwała.

2. Błagaj, Maryjo, Syna Twego o litość nad nami.
Czyste rączki wznieś do Niego, prosim Cię ze łzami.
Ref. O Maryjo, witaj nam. Tyś nadzieja cała.
Witaj nam. O Maryjo chwała Tobie, chwała.
O Maryjo, witaj nam. O Maryjo, witaj nam.
Witaj nam. O Maryjo, chwałą Tobie, chwała.

3. Matko nasz, my Twe dzieci, o tym wspomnij sobie,
Niech Twa łaska nam zaświeci, wołamy ku Tobie.
Ref. O Maryjo, witaj nam. Tyś nadzieja cała.
Witaj nam. O Maryjo chwała Tobie, chwała.
O Maryjo, witaj nam. O Maryjo, witaj nam.
Witaj nam. O Maryjo, chwałą Tobie, chwała.

4. O Panienko nad pannami, wysłuchaj wołanie,
Proś Jezusa, proś za nami i odwróć karanie.
Ref. O Maryjo, witaj nam. Tyś nadzieja cała.
Witaj nam. O Maryjo chwała Tobie, chwała.
O Maryjo, witaj nam. O Maryjo, witaj nam.
Witaj nam. O Maryjo, chwałą Tobie, chwała.

5. Wiernie służyć Ci będziemy, wiernie chwalić Ciebie,
Potem z Tobą się złączymy, tam śpiewając w niebie.
Ref. O Maryjo, witaj nam. Tyś nadzieja cała.
Witaj nam. O Maryjo chwała Tobie, chwała.
O Maryjo, witaj nam. O Maryjo, witaj nam.
Witaj nam. O Maryjo, chwałą Tobie, chwała.

 

W SŁONECZNEJ ŚWIATŁOŚCI
(na mel. Z dalekiej Fatimy – s. 43)

1. W słonecznej światłości Najświętsza Panna,
Na ziemię zstępuje, jak zorza ranna.
Ref. Ave, ave, ave Maria.
Zdrowaś, zdrowaś, zdrowaś Maryja.

2. Na liściach dębowych stanęła Pani,
A dzieci na klęczkach modlą się do Niej.

3. O Matko dlaczego Twe jasne oczy,
Cierpienie i smutek boleśnie mroczy?

4. Me serce Matczyne przepełnia smutek,
Bo dusze mych dzieci grzechem zatrute.

5. O, zlituj się Matko i pokaż drogę,
Co z ziemi prowadzi prosto do Boga.

6. Grzesznicy niech padną w pokorze, skrusze,
W pokucie i we łzach obmyją duszę.

7. A po cóż w dębowych liściach Ty stoisz,
Czy pragniesz orędzie dać dzieciom swoim?

8. Przeze mnie chce Bóg wam dać byt spokojny,
I zgasić już krwawe pożogi wojny.

9. O Matko, przez Serce Twe i różaniec,
Niech Boża brzmi chwała po ziemi kraniec.

 

Z DALEKIEJ FATIMY

1. Z dalekiej Fatimy donośnie brzmi dzwon,
Zjawienie Maryi ogłasza nam on.
Ref. Ave, ave, ave Maria. (2x)

2. Śpieszymy więc wszyscy wśród zmartwień i trosk,
By w ręce Twe złożyć niepewny nasz los.

3. Dziewica przecudna w koronie dębu,
Jej płaszcz jak śnieg biały, różaniec w ręku.

4. Objawia się dzieciom, uśmiechem darzy,
Choć smutek i troska przebija z twarzy.

5. Skąd jesteś o Pani? – pytają dzieci,
Ja z nieba przybywam upomnieć ludzi.

6. By Boga już więcej nie obrażali,
Za grzechy i zbrodnie pokutowali.

7. Za radą Twą Pani przejęci żalem,
Błagamy wciąż Boga, by wstrzymał karę.

8. Niesiemy swe modły do tronu Pana,
Przez serce Twe czyste, Niepokalana.

9. Pragniemy nieść krzyże i doświadczenia,
Przyjmując je w duchu wynagrodzenia.

10. Różaniec, pokuta i umartwienie,
Są naszym ratunkiem i ocaleniem.

 

ŻEGNAMY CIĘ, MATKO NASZA

1. Żegnamy Cię, Matko nasza,
odchodzimy w życia dal.
[Pozostaje nam po Tobie wielki smutek,
-wielki żal.] x2
Ref. Żegnaj, żegnaj Piękna Pani z Fatimy.
Żegnaj, żegnaj i błogosław dzieciom Twym.

2. Nie zapomnij naszych rodzin,
naszych zagród, naszych chat.
[Zostaw nam na naszych drogach
Twojej świętej stopy znak.] x2
Ref. Żegnaj, żegnaj Piękna Pani z Fatimy.
Żegnaj, żegnaj i błogosław dzieciom Twym.

Śpiewnik Fatimski

– Wynagrodzenie składane Niepokalanemu Sercu Maryi

1. Wielka obietnica

Siedem lat po zakończeniu fatimskich objawień Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej tajemnicy fatimskiej. Jej przedmiotem było nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.

10 grudnia 1925r. Objawiła się siostrze Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej cierniami otoczone serce.

Dzieciątko powiedziało:

Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał.

Maryja powiedziała:

Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.

2. Dlaczego pięć sobót wynagradzających?

Córko moja – powiedział Jezus – chodzi o pięć rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi:

Obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu, Przeciw Jej Dziewictwu, Przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu, Obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki, Bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach.

WARUNKI:

Warunek 1

Spowiedź w pierwszą sobotę miesiąca .

Łucja przedstawiła Jezusowi trudności, jakie niektóre dusze miały co do spowiedzi w sobotę i prosiła, aby spowiedź święta mogła być osiem dni ważna.

Jezus odpowiedział: Może nawet wiele dłużej być ważna pod warunkiem, ze ludzie są w stanie łaski, gdy Mnie przyjmują i ze mają zamiar zadośćuczynienia Niepokalanemu Sercu Maryi.

Do spowiedzi należy przystąpić z intencją zadośćuczynienia za zniewagi wobec Niepokalanego Serca Maryi. W kolejne pierwsze soboty można przystąpić do spowiedzi w intencji wynagrodzenia za jedną z pięciu zniewag, o których mówił Jezus. Można wzbudzić intencję podczas przygotowania się do spowiedzi lub w trakcie otrzymywania rozgrzeszenia.

Przed spowiedzią można odmówić taką lub podobną modlitwę:

Boże, pragnę teraz przystąpić do świętego sakramentu pojednania, aby otrzymać przebaczenie za popełnione grzechy, szczególnie za te, którymi świadomie lub nieświadomie zadałem ból Niepokalanemu Sercu Maryi. Niech ta spowiedź wyjedna Twoje miłosierdzie dla mnie oraz dla biednych grzeszników, by Niepokalane Serce Maryi zatriumfowało wśród nas.

Można także podczas otrzymywania rozgrzeszenia odmówić akt żalu: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu, szczególnie za moje grzechy przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi.

Warunek 2

Komunia św. w pierwszą sobotę miesiąca

Po przyjęciu Komunii św. należy wzbudzić intencję wynagradzającą. Można odmówić taką lub inna modlitwę:

Najchwalebniejsza Dziewico, Matko Boga i Matko moja! Jednocząc się z Twoim Synem pragnę wynagradzać Ci za grzechy tak wielu ludzi przeciw Twojemu Niepokalanemu Sercu. Mimo własnej nędzy i nieudolności chcę uczynić wszystko, by zadośćuczynić za te obelgi i bluźnierstwa. Pragnę Najświętsza Matko, Ciebie czcić i całym sercem kochać. Tego bowiem ode mnie Bóg oczekuje. I właśnie dlatego, że Cię kocham, uczynię wszystko, co tylko w mojej mocy, abyś przez wszystkich była czczona i kochana. Ty zaś, najmilsza Matko, Ucieczko grzesznych, racz przyjąć ten akt wynagrodzenia, który Ci składam. Przyjmij Go również jako akt zadośćuczynienia za tych, którzy nie wiedzą, co mówią, w bezbożny sposób złorzeczą Tobie. Wyproś im u Boga nawrócenie, aby przez udzieloną im łaskę jeszcze bardziej uwydatniła się Twoja macierzyńska dobroć, potęga i miłosierdzie. Niech i oni przyłączą się do tego hołdu i rozsławiają Twoją świętość i dobroć, głosząc, że jesteś błogosławioną miedzy niewiastami, Matką Boga, której Niepokalane Serce nie ustaje w czułej miłości do każdego człowieka. Amen.

Warunek 3

Różaniec wynagradzający w pierwszą sobotę miesiąca

Po każdym dziesiątku należy odmówić Modlitwę Anioła z Fatimy.

Akt wynagrodzenia:

O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i pomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.

Zaleca się odmówienie Różańca wynagradzającego za zniewagi wyrządzone Niepokalanemu Sercu Maryi. Odmawia się go tak jak zwykle Różaniec, z tym, że w „Zdrowaś Maryjo…” po słowach „…i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus” włącza się poniższe wezwanie, w każdej tajemnicy inne:

Zachowaj i pomnażaj w nas wiarę w Twoje Niepokalane Poczęcie!

Zachowaj i pomnażaj w nas wiarę w Twoje nieprzerwane Dziewictwo!

Zachowaj i pomnażaj w nas wiarę w Twoją rzeczywistą godność Matki Bożej!

Zachowaj i pomnażaj w nas cześć i miłość do Twoich wizerunków!

Rozpłomień we wszystkich sercach żar miłości i doskonałego nabożeństwa do Ciebie!

Warunek 4

Piętnastominutowe rozmyślanie nad piętnastoma tajemnicami różańcowymi w pierwszą sobotę miesiąca

(Podajemy przykładowe tematy rozmyślania nad pierwszą tajemnicą radosną)

1. Najpierw odmawia się modlitwę wstępną:

Zjednoczony ze wszystkimi aniołami i świętymi w niebie, zapraszam Ciebie, Maryjo, do rozważania ze mną tajemnic świętego różańca, co czynić chcę na cześć i chwałę Boga oraz dla zbawienia dusz.

3. Należy przypomnieć sobie relację ewangeliczną (Łk 1,26 – 38). Odczytaj tekst powoli, w duchu głębokiej modlitwy.
4. Z pokora pochyl się nad misterium swojego zbawienia objawionym w tej tajemnicy różańcowej. Rozmyślanie można poprowadzić według następujących punktów:
5. rozważ anielskie przesłanie skierowane do Maryi,
6. rozważ odpowiedź Najświętszej Maryi Panny,
7. rozważ wcielenie Syna Bożego.

Z kolei zjednocz się z Maryją w ufnej modlitwie. Odmów w skupieniu Litanię Loretańską. Na zakończenie dodaj:

Niebieski Ojcze, zgodnie z Twoją wolą wyrażoną w przesłaniu anioła, Twój Syn Jednorodzony stał się człowiekiem w łonie Najświętszej Dziewicy Maryi. Wysłuchaj moich próśb i dozwól mi znaleźć u Ciebie wsparcie za Jej orędownictwem, ponieważ z wiarą uznaję Ją za prawdziwą Matkę Boga. Amen.

Na zakończenie wzbudź w sobie postanowienia duchowe.

Będę gorącym sercem miłował Matkę Najświętszą i każdego dnia oddawał Jej cześć.

Będę uczył się od Maryi posłusznego wypełniania woli Bożej, jaką Pan mi ukazuje co dnia.

Obudzę w sobie nabożeństwo do mojego Anioła Stróża.

22 marca 1907 – W Aljustrel urodziła się Łucja, najmłodsza z siedmiorga dzieci Antonia dos Santos i Marii Rosy. „Moich rodziców Bóg obdarzył siedmiorgiem dzieci. Były to Maria dos Anjos, Teresa de Jesus, Manuel dos Santos, Gloria de Jesus, Karolina de Jesus, Maria Rosa, która Bóg zabrał do nieba jako maleńkie dziecko i dlatego nie zdążyłam nawet jej poznać, oraz Łucja de Jesus dos Santos, która właśnie teraz do was przemawia”.

 

30 marca 1907 – Łucja została ochrzczona: „30 marca 1907 roku zostało ochrzczone dziecko płci żeńskiej imieniem Łucja, urodzone w Aljustrel 22 marca tegoż roku” – brzmi tekst w Księdze Chrztów.

 

1913 – Pierwsze nadprzyrodzone spotkanie z Maryją. Za radą świątobliwego Padre Cruz, Łucja oddała się w dniu pierwszej spowiedzi Najświętszej Maryi Pannie, Figura Matki Bożej Różańcowej w kościele parafialnym w Fatimie wówczas się do niej łagodnie uśmiechnęła. Kiedy dziewczynka modliła się do Maryi, aby „zachowała tylko dla Boga je serce. „Powtarzając kilkakrotnie to pokorne błaganie z oczyma utkwionymi w figurę, wydawało m się, że Matka Boża uśmiecha się do mnie i że mi przytakuje spojrzeniem i gestem dobroci”. „

 

1915 – Teresa Matias, Maria Rosa Matias Maria Justino były towarzyszkami Łucji, kiedy ta miała pierwsze widzenie Anioła w 1915 w Cabeço. „Znajdowaliśmy się wówczas na zboczu góry Cabeço i ujrzeliśmy nagle coś w rodzaju białej chmurki mającej ludzka postać, która zstąpiła z firmamentu powoli przesuwała się przed nami ponad drzewami lasu, rozciągającego się u naszych stóp, chcąc jakby zwrócić naszą uwagę… Rodziło się we mnie głębokie przeświadczenie, którego nie mam zamiaru taić: uważałam, że jest to Anioł Stróż.”.

 

wiosna 1916 – Pierwsze widzenie Anioła w Loca do Cabeço z Hiacyntą i Franciszkiem. „Zobaczyliśmy w pewnym oddaleniu ponad drzewami w kierunku wschodnim światło bielsze od śniegu w kształcie młodzieńca przejrzystego, bardziej jaśniejącego niż kryształ w blasku słonecznym… «Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju, módlcie się ze mną»”.

 

lato 1916 – Łucja i jej dwoje kuzynów ma drugie widzenie Anioła, tym razem przy studni na ziemi należącej do rodziców Łucji. „Co robicie? Módlcie się dużo. Serce Jezusa i Maryi chcą przez was okazać światu wiele miłosierdzia. Ofiarujcie bezustannie Najwyższemu modlitwy i umartwienia… Jestem Aniołem Stróżem Portugalii.”

 

jesień 1916 – Trzecie objawienia Anioła, znowu w Loca do Cabeço. Anioł udziela dzieciom Komunii Świętej: „Przyjmijcie Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, okropnie znieważanego przez niewdzięcznych ludzi. Wynagradzajcie ich grzechy i pocieszajcie waszego Boga.”

 

13 maja 1917 – pierwsze objawienie Matki Bożej w Cova da Iria. Łucja widzi Matkę Bożą, słyszy ją i w imieniu wszystkich prowadzi z Nią rozmowę. „Skąd Pani jest?” – „Jestem z nieba” – „A czego Pani ode mnie chce?” – Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez sześć kolejnych miesięcy…” Po powrocie do domu zaczynają się trudności ze strony matki, która chce zmusić córkę do przyznania się do kłamstwa.

 

13 czerwca 1917 – Łucja po raz drugi rozmawia z Matką Bożą. Otrzymuje od niej misję: „Ty jednak zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce posłużyć się tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałabym ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.”

 

13 lipca 1917 – Łucja ogląda wizję piekła: „Promień światła zdawał się przenikać ziemię i zobaczyliśmy jakby morze ognia…” Usłyszałam że Bóg chce uratować dusze grzeszników za pomocą nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. „Bóg chce je uratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca.” Wizjonerom zostaje powierzona tajemnica fatimska.

 

13 sierpnia 1917– Łucja i kuzyni zostają porwani przez administratora i uwięzieni w Vila Nova de Ourem. Dzień później mała wizjonerka ogłasza gotowość na męczeństwo, ale nie zdradzi tajemnicy otrzymanej miesiąc temu od Matki Najświętszej.

 

19 sierpnia 1917 – Łucja rozmawia z Matką Bożą podczas objawienia w Valinhos. „Chciałabym prosić o uleczenie kilku chorych” – tak, niektórych uleczę w ciągu roku. „Módlcie się, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz udzie na wieczne potępienie, nie mają bowiem nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił.”

 

13 września 1917 – Łucja rozmawia z Maryją po raz piąty. Słyszy, że „Bóg jest zadowolony z waszych ofia Nie chce jednak, abyście w łóżku nosiły na sobie sznur pokutny. Noście go tylko w ciągu dnia.”

 

13 października 1917 – ostatnia rozmowa Łucji z Matką Bożą w Fatimie. Tego dnia „wypacza” słowa Matki Najświętszej i ogłasza, że wojna kończy się nie wkrótce, ale „dziś”.

 

4 kwietnia 1919 – Spełnia się zapowiedź Matki Bożej Fatimskiej: umiera bł. Franciszek: „Była już noc, gdy się z nim pożegnałam: «Franciszku, do widzenia. Jeżeli odejdziesz do nieba tej nocy, pamiętaj, nie zapomnij o mnie. Czy słyszysz?» «Nie zapomnę o tobie, nie. Bądź spokojna.»”

21 stycznia 1920 – Łucja rozstaje się z drugą wizjonerką, Hiacyntą: „Nadszedł wreszcie dzień wyjazdu (Hiacynty) do Lizbony. Przy pożegnaniu serce się mi krajało. Długo mnie trzymała za szyję i płacząc mówiła: «Nigdy się już nie zobaczymy». Nieco wcześniej, podczas ostatniej rozmowy Łucja słyszy: „Już niedługo pójdę do nieba, Ty tu zostaniesz, aby ludziom powiedzieć, że Bóg chce zaprowadzić na świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. Kiedy nadejdzie czas, żeby o tym mówić, nie kryj się. Mów wszystkim ludziom, że Bóg daje łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, że ludzie muszą je uprosić przez to Serce, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego wielbiono Niepokalane Serce Maryi. Niech proszą o pokój Niepokalane Serce Maryi, bo Bóg temu Sercu powierzył pokój na świecie. Gdybym mogła włożyć w serca wszystkich ludzi ogień, który płonie w głębi serca mego i który sprawia, że kocham tak bardzo Serce Jezusa i Serce Maryi!

 

20 lutego 1920 – Łucja zostaje sama. W szpitalu w Lizbonie umiera bł. Hiacynta.

 

17 czerwca 1921 – Łucja opuszcza Fatimę i wyjeżdża do szkoły prowadzonej przez siostry doroteuszki w Porto. Pozostaje tam cztery lata, do 1925 , kiedy to opuszcza nowicjat sióstr św. Doroty w Hiszpanii. W tym czasie wiele razy odwiedza ją biskup Lizbony D. José Alves Correira da Silva: „Daleka od strachu – wspomina Łucja pierwsze spotkanie – pragnęłam tej rozmowy i myślałam”: «Jeśli to prawda, że wie wszystko, to też wie, że mówię prawdę»”.

 

początek 1925 – Siostra Łucja dostępuje łaski „mistycznej adopcji” – słyszy w objawieniu, że Matka Najświętsza przyjmuje ją jako swoje dziecko.

 

10 grudnia 1925 – Matka Boża ukazuje Łucji i poucza o nabożeństwie pierwszych sobót: „Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”.

 

15 lutego 1926 – Siostra Łucja ma kolejne objawienie związane z nabożeństwem pierwszych sobót: „…Dziecko zwracając się do mnie zapytało: «A ty rozpowszechniasz po świecie to, o co Matka Boża cię prosiła?» W tym momencie przemienia się w chłopca, od którego biła jasność. Rozpoznałam, że to był Pan Jezus.”

 

24 października 1925 – Tuy. Łucja wstępuje do postulatu Sióstr Św. Doroty.

 

2 października 1926 – Łucja przyjmuje habit zakonny i rozpoczyna nowicjat

 

24 lipca 1927 – Siostra Łucja pisze pierwszy list związany z propagowaniem nabożeństwa pierwszych sobót. Adresatem jest jej matka, Maria Rosa: „Cieszyłabym się również, gdyby moja matka przynosiła Matce Bożej tę pociechę, praktykując nabożeństwo, które – jak wiem – podoba się Bogu i o które prosiła nasza droga Matka niebieska. Gdy tylko o nim usłyszałam, zapragnęłam je praktykować, i zachęcić każdego do jego praktykowania.”

 

13 czerwca 1929 – W Tuy w Hiszpanii Matka Boża przekazuje prośbę o poświęcenie Rosji przez papieża Jej Niepokalanemu Sercu: „Nadeszła chwila, w której Bóg wzywa Ojca Świętego, aby wspólnie z biskupami całego świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu, obiecując ją uratować za pomocą tego środka.”

 

13 października 1930 – Kościół oficjalne zatwierdza wiarygodność objawień fatimskich. List pasterski D. José Correira da Silva. „Możemy z całkowitą pewnością ogłosić, że widzenia dzieci w Cova da Iria, od 13 maja do 13. października 1917 w Fatimie w naszej diecezji, są godne wiary i oficjalnie zezwalamy na kult Matki Bożej Fatimskiej”. Dużą rolę odegrało świadectwo heroicznych cnót Łucji.

 

13 maja 1931. Na skutek sugestii Łucji biskupi i lud Portugalii odbywają wielką pielgrzymkę do Fatimy i poświęcają swój kraj Niepokalanemu Sercu Maryi.

 

3 października 1934 – Łucja składa śluby wieczyste w Zgromadzeniu Sióstr św. Doroty.

 

17 listopada 1935 – Siostra Łucja otrzymuje przesyłkę ze zdjęciami ekshumowanej Hiacynty. Dziękując za nie pisze: „Najchętniej zerwałabym te prześcieradła, które ją okrywają, by zobaczyć ją całą… tak bardzo się wzruszyłam. Jakaż to radość zobaczyć najbliższą przyjaciółkę z lat mojego dzieciństwa!”.

 

druga połowa grudnia 1935 – Siostra Łucja zaczyna spisywać swe Pierwsze Wspomnienie (o Hiacyncie). Kończy je po niecałych dwóch tygodniach. „Zabieram się do pracy mimo niechęci, jaką czuję, gdyż nie mogę powiedzieć nic, albo prawie nic o Hiacyncie, nie wspominając pośrednio lub bezpośrednio mojej nikłej osoby. jestem jednak posłuszna woli Waszej Ekscelencji, bo ta wola jest dla mnie równoznaczna z wolą Bożą”.

 

7 listopada 1937 – Łucja zaczyna spisywać swe Drugie Wspomnienie: „Oto jestem z piórem w ręku, aby spełnić wolę mego Boga… Ukażę historie fatimską taką, jaką jest”.

 

20 czerwca 1939 – Wizjonerka pisała, podkreślając ostatnie słowa: „Najświętsza Maryja Panna obiecała odłożyć bicz wojny na później, jeśli to nabożeństwo będzie propagowane i praktykowane. Możemy dostrzec, że odsuwa Ona tę karę stosownie do wysiłków, jakie są podejmowane, by je propagować. Obawiam się jednak, że mogliśmy uczynić więcej, niż czynimy, i że Bóg, mniej niż zadowolony, może podnieść ramię swego Miłosierdzia i pozwolić, aby świat był niszczony przez to oczyszczenie. A nigdy nie było one tak straszne, straszne.”

 

31 sierpnia 1939 – Siostra Łucja kończy pisać Trzecie Wspomnienie (opis dwóch pierwszych części tajemnicy fatimskiej): „Nadszedł moment, by wyjawić pierwsze dwie części tajemnicy fatimskiej…Brudnopis jest już gotowy.”

 

2 grudnia 1940 – Siostra Łucja pisze do papieża Piusa XII słynny list, w którym zapewnia, że każdy kraj, który poświęci się Niepokalanemu Sercu Maryi otrzyma niezwykłe łaski: „Ojcze Święty, jeśli nie mylę się w swym zjednoczeniu duszy z Bogiem, to Pan nasz obiecał roztoczyć specjalną opiekę nad Portugalią w czasie tej wojny ze względu na poświęcenie narodu Niepokalanemu Sercu Maryi przez biskupów portugalskich, jako dowód łask, jakie będą udzielone innym narodom, jeżeli – jak Portugalia – poświęcą się Jemu.

 

 22 października 1940 – Siostra Łucja pisze do papieża Piusa XII. Słyszy słowa Jezusa: „Módl się za Ojca Świętego i składaj za niego ofiary, by jego odwaga nie osłabła z powodu przytłaczających go trudności. Utrapienia będą trwały nadal. Ukarzę narody za ich przestępstwa przez wojnę, głód i prześladowanie mego Kościoła, a to obciąży przede wszystkim mego Wikariusza na ziemi. Jego Świątobliwość uzyska skrócenie tych dni udręki, jeśli spełni me życzenia przez dokonanie aktu poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi ze specjalnym wspomnieniem Rosji.”

18 sierpnia 1940 – opisując owoce pierwszego poświęcenia Siostra Łucja podkreśla, że „przyszłaby wojna i komunizm, gdyby nasi biskupi nie zwrócili uwagi na prośby Jezusa i nie modlili się z całego serca o jego Miłosierdzie i o opiekę Niepokalanego Serca Maryi”.

 

31 października 1942 – W odpowiedzi na listy Siostry Łucji Ojciec Święty Pius XII poświęca cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi.

 

8 grudnia 1942 Ojciec Święty poświęca Rosję: „Ludom przez błąd lub niezgodę odłączonym, zwłaszcza tym, które oddają Ci szczególną cześć, gdzie nie ma domu, w którym nie otaczanoby czcią Twojej ikony – dzisiaj może ukrytej w oczekiwaniu na lepsze czasy – daj pokój i zaprowadź je do jednej owczarni Chrystusowej… Niech będą więc od dzisiaj poświęcone na zawsze Tobie i Twojemu Niepokalanemu Sercu, o nasza Matko i Królowo świata!”

 

4 maja 1943 – Siostra Łucja pisze do o. Goncalvesa, że „Bóg obiecał, iż wojna niedługo się zakończy, ze względu na działanie, które Jego Świątobliwość zechciał dokonać”

 

4 maja 1944 – w odpowiedzi na prośby Siostry Łucji Pius XII ustanawia święto Niepokalanego Serca Maryi, które ma być obchodzone w całym Kościele.

 

31 sierpnia1941 – Siostra Łucja ujawnia pierwsze dwie części tajemnicy fatimskiej.

 

8 grudnia1941 – Siostra Łucja kończy swe Czwarte Wspomnienie słowami: „ Teraz, gdy posłuszeństwo tego wymagało, proszę bardzo, oto jest! Stoję teraz jak szkielet odarty ze wszystkiego, nawet z życia!”

 

17 czerwca 1944 – Łucja przekazuje trzecią część tajemnicy fatimską. Ma to miejsce w ochronce Fonseca w Valenca do Minho, gdzie wielokrotnie spotykała się z biskupem Leirii.

 

1946 – Siostra Łucja odwiedza w Cova da Iria, Valinhos i Loca do Cabeco, by dokonać identyfikacji miejsc objawień z 1916 i 1917 r.

 

17maja 1946 – 24 marca 1948 – Siostra Łucja przebywa w klasztorze Vila Nova de Gaia.

 

25 marca 1948 – za specjalnym pozwoleniem papieża Piusa XII Łucja odchodzi ze zgromadzenia Św. Doroty i wstępuje do zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Coimbra. Przyjmuje w zakonie imię siostry Marii Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca.

 

31 maja 1949 – Siostra Łucja składa uroczystą profesję zakonną w Karmelu.

 

13 maja 1967 – Paweł VI udaje się z jednodniową pielgrzymka do Fatimy, gdzie wygłasza homilię skierowaną do całego świata. Po mszy świętej Ojciec Święty przedstawia pielgrzymom Siostrę Łucję. To druga wizyta Siostry Łucji w rodzinnych stronach od czasu opuszczenia Fatimy w 1921 i pierwsze jej spotkanie z Ojciec Świętym.

 

13 maja 1975 – Biskupi portugalscy nawiązują do apelu Siostry Łucji z 1931 i uroczyście odnawiają akt poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi.

 

13 maja 1981 – zamach na Jana Pawła II . Siostra Łucja ofiarowuje za papieża swoje życie. Odtąd będzie to czynić codziennie, gdyż „papież jest ważniejszy”.

 

13 maja 1982 – Siostra Łucja znowu pojawia się w Fatimie, gdzie uczestniczy w dziękczynnej pielgrzymce Jana Pawła II za życie uratowane przez Matkę Bożą Fatimską i jest świadkiem poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi w Fatimie. Siostra Łucja spotyka się z Ojcem Świętym i odbywa z nim serdeczną rozmowę.

 

25 marca 1984 – Plac św. Piotra w Rzymie. Poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi przed figurą sprowadzoną z Capelinha. Siostra Łucja ogłasza, że poświęcenie spełnia wszystkie warunki podane przez niebo i jest ważne. „Teraz czekamy na cud” – dodaje.

 

1986 – Siostra Łucja zdradza swoja nadprzyrodzoną wiedzę: potwierdza w rozmowie z kard. Sinem, że za kratą klasztoru w Coimbra wie o wszystkich szczegółach cudu różańcowego na Filipinach.

 

1989 – Siostra Łucja próbuje przemówić publicznie na temat mających za chwilę dokonać się przemian. Media nie chcą dopuścić jej do głosu. Czytamy w Dokumentach Fatimskich „Siostra Łucja niepokoiła się, że świat nie rozpozna w wydarzeniach po 1989 wstawienniczej mocy Niepokalanemu Sercu Maryi, któremu został zawierzony pokój”.

 

13 maja 1991 – Jan Paweł II odbywa drugą pielgrzymkę do Fatimy i ponownie spotyka się z Siostra Łucją.

 

19 kwietnia 2000 – Jan Paweł II zaprasza Siostry Łucję na uroczystości beatyfikacyjne Hiacynty i Franciszka: „Z radością spotkam się z Siostrą w dniu oczekiwanej od dawna beatyfikacji…”

 

27 kwietnia 2000 – spotkanie Siostry Łucji z abp. Tarcisio Bertone, podczas którego potwierdza autentyczność „swego listu” zawierającego treść trzeciej części tajemnicy fatimskiej i potwierdza, że jej przedmiotem jest Ojciec Święty i walka komunizmu z Kościołem.

 

13 maja 2000 – Jan Paweł II przybywa do Fatimy, gdzie wynosi Hiacyntę i Franciszka na ołtarze. Przed beatyfikacją papież Ojciec Święty spotyka się z 93–letnią Siostrą Łucją.

 

16 maja 2000 – Po raz pierwszy od 50 lat (od 1946) Siostra Łucja odwiedza Valinhos i Loca de Cabeco – miejsca wielkich wydarzeń z dzieciństwa.

 

16 lipca 2000 – ukazuje się książka Siostry Łucji, Apele orędzia fatimskiego. „Proszę Cię, Matko, abyś wspierała moje pióro, by mogło ono wiernie przekazać orędzie, jakie Bóg mi powierzył przez Ciebie.”

 

10 lutego 2005 – Siostra Łucja otrzymuje list Ojca Świętego, który wyraża solidarność w jej chorobie.

 

13 lutego 2005 – Siostra Łucja po trzech godzinach spokojnego gaśnięcia wypowiada ostatnie słowa: „Serce Jezusa, Niepokalane Serce Maryi. Z Franciszkiem i Hiacyntą i Ojcem Świętym idziemy, idziemy, idziemy… Była godzina 17.25 – czas, w którym, rozpoczynały się fatimskie objawienia. Być może ostatnie objawienie Matki Bożej Fatimskiej miało miejsce w chwili śmierci Łucji.

 

15 lutego 2005 – abp. Bertone przewodniczy uroczystościom pogrzebowym Siostry Łucji i spontanicznie składa hołd wizjonerce z Fatimy całując na pożegnanie trumnę z jej zwłokami.

„Anioł z ognistym mieczem stojący po lewej stronie Matki Bożej przypomina podobne obrazy z Apokalipsy. Przedstawia groźbę sądu, wiszącą nad światem” – kard. Joseph Ratzinger.

„Wiemy dobrze, że Duch tchnie kędy chce (J 3,8). Wiemy też, że Kościół wymaga od wiernych zachowania ustawicznych praw i jeśli często okazuje się ostrożnym i nieufnym względem możliwych złudzeń duchowych u tych, którzy przejawiają niezwykłe fenomeny, to jednak jest i chce być pełen uznania dla doznań nadprzyrodzonych, udzielanych niektórym duszom lub też względem faktów cudownych, które niekiedy Bóg raczy włączać niezwykle do biegu naturalnego zajść życiowych”. (papież Paweł VI Audiencja Generalna 29.11.1972)

Orędzie fatimskie jako ostrzeżenie i naglące wezwanie Matki Bożej do nawrócenia „nie jest jednorazowe. Jej apel musi być podejmowany z pokolenia na pokolenie, zgodnie z nowymi »znakami czasu« – mówił Jan Paweł II. „Trzeba nieustannie do niego powracać. Trzeba go podejmować wciąż na nowo”. W obecnej sytuacji, w jakiej znajduje się Polska, orędzie fatimskie jest szczególnie aktualne. W sposób niezwykle dramatyczny, poprzez przekazanie trzyczęściowej tajemnicy oraz spektakularny cud słońca, Matka Boża przypomniała ewangeliczną prawdę, że ludziom do szczęścia, tak naprawdę, potrzebny jest tylko Wszechmocny Bóg, który stworzył nas dla siebie i pragnie podzielić się z nami pełnią szczęścia. My ze swej strony powinniśmy ze wszystkich sił dążyć do zjednoczenia z Nim, krocząc trudną i wąską drogą wiary. Trzyczęściowe orędzie Matki Bożej jest orędziem Ewangelii. Zostało przekazane dzieciom podczas objawienia 13.07.1917 r.

1. W pierwszej części Matka Boża ukazała dzieciom przerażającą wizję piekła. W ten sposób przypomniała prawdę Ewangelii, że odrzucając Boga, człowiek wybiera piekło. Wieczne piekło jest więc realną rzeczywistością, do której ludzie konsekwentnie dążą, jeżeli żyją tak, jakby Bóg nie istniał, i kierując się logiką egoizmu, odrzucają niezmienne normy moralne, traktują zło jako dobro, a dobro jako zło. Największym nieszczęściem, jakie może spotkać człowieka, jest więc wieczne potępienie. Z własnej winy można doprowadzić siebie do takiej zatwardziałości serca, że znienawidzi się Boga i w chwili śmierci świadomie wybierze piekło.

   2. W drugiej części tajemnicy podany jest najskuteczniejszy sposób ratunku przed piekłem. Jest nim głęboka wiara, której możemy się najlepiej nauczyć przez poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi. Ona najpełniej z ludzi doświadczyła trudu serca związanego z ciemną nocą wiary. Wierzyła w sposób heroiczny. W sytuacjach po ludzku beznadziejnych wierzyła nadziei wbrew ludzkiej nadziei i dlatego jest najlepszą Nauczycielką oraz Przewodniczką na drodze wiary prowadzącej pod krzyż Jej Syna, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Oddając się całkowicie do dyspozycji Maryi, będziemy uczyć się wierzyć i zawsze Bogu ufać. Ma to się wyrazić: 1. – w odwróceniu się od grzechu; 2. – w codziennej modlitwie (szczególnie jest polecany różaniec i lektura Pisma św.); 3. – w comiesięcznej spowiedzi i jak najczęstszym przyjmowaniu Jezusa w Eucharystii.

   3. Trzecia część tajemnicy mówi o historycznych konsekwencjach kryzysu wiary i moralności, a więc o tym, jakie mogą być skutki odrzucenia fatimskiego orędzia. Ponieważ wezwanie do pokuty i nawrócenia zawarte w orędziu nie zostało przyjęte tak, jak być powinno, wobec tego jesteśmy świadkami, że to proroctwo w dużej mierze się spełniło. Siostra Łucja, jedyny żyjący świadek objawień, tak pisała w liście do Ojca Świętego: „A chociaż nie oglądamy jeszcze całkowitego wypełnienia się ostatniej części tego proroctwa, widzimy, że stopniowo zbliżamy się do niego wielkimi krokami. Nastąpi ono, jeżeli nie zawrócimy z drogi grzechu, nienawiści, zemsty, niesprawiedliwości, łamania praw człowieka, niemoralności, przemocy itd. I nie mówmy, że to Bóg tak nas karze; przeciwnie, to ludzie sami ściągają na siebie karę. Bóg przestrzega nas cierpliwie i wzywa do powrotu na dobrą drogę, szanując wolność, jaką nam podarował; dlatego to ludzie ponoszą odpowiedzialność”.

Kochający Bóg przygotował nam wspaniałą przyszłość, jednak gdy odrzucamy życie z Nim, czekają nas przerażające konsekwencje tego wyboru: wojny, nienawiść, zniszczenie, cierpienie i śmierć.

Opublikowany tekst trzeciej tajemnicy fatimskiej ma charakter proroczej wizji. Kardynał Ratzinger wyjaśnia: „Anioł z ognistym mieczem stojący po lewej stronie Matki Bożej przypomina podobne obrazy z Apokalipsy. Przedstawia groźbę sądu, wiszącą nad światem. Myśl, że świat może spłonąć w morzu ognia, nie jawi się już bynajmniej jako wytwór fantazji: człowiek sam przez swe wynalazki zgotował na siebie ognisty miecz”. Tej niszczącej sile zła może się przeciwstawić tylko Matka Boża z ludźmi, którzy przyjmują jej wezwanie do pokuty i nawrócenia.

Prorocza wizja trzeciej tajemnicy fatimskiej w symboliczny sposób mówi o wielkich prześladowaniach, cierpieniach i męczeństwie wielu wyznawców Chrystusa, wśród których są również kapłani, biskupi oraz papieże dwudziestego wieku. Wielkie zniszczenia i prześladowania są spowodowane przez ludzi zniewolonych przez ateistyczne ideologie walczące z Bogiem, a w sposób szczególny przez komunizm. Miejsce tych dramatycznych wydarzeń przedstawione jest w symbolicznym obrazie. Papież, biskupi, kapłani, zakonnicy, zakonnice wchodzą na stromą górę, na której szczycie jest wielki krzyż. „Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł, modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji (…)”.

W tej prorockiej wizji w sposób syntetyczny został ukazany obraz wielkich zniszczeń, cierpienia, prześladowań, męczeństwa chrześcijan oraz wojen, które miały lub mają nastąpić jako skutek odrzucenia przez ludzi ewangelicznego wezwania do nawrócenia i wiary w Ewangelię, które zostało zawarte w fatimskim orędziu.

Z perspektywy 83 lat od objawień fatimskich możemy stwierdzić, że w widzeniu opisanym w trzeciej części tajemnicy dają się rozpoznać dramatyczne wydarzenia kończącego się stulecia. W minionym XX wieku, na skutek wielkiego kryzysu wiary, doszli do władzy ateiści zarówno w wydaniu komunistycznym, jak i faszystowskim oraz masońskim. Ateizm ten doprowadził do największych zbrodni ludobójstwa w historii ludzkości, moralnej degeneracji społeczeństw, do upadku kultury, straszliwego zniewolenia przez podeptanie podstawowych praw osoby ludzkiej. Więcej chrześcijan zginęło w XX wieku z powodu nienawiści do ich wiary aniżeli w ciągu pierwszych XIX wieków od narodzenia Chrystusa. W tym czasie Kościół przeszedł prawdziwą Drogę Krzyżową. Kardynał Ratzinger wyjaśnia, że „w drodze krzyżowej minionego stulecia postać Papieża odgrywa szczególną rolę. W obrazie uciążliwego wchodzenia na szczyt góry można z pewnością dostrzec jednocześnie odwołanie do różnych papieży, którzy poczynając od Piusa X aż do obecnego Papieża mieli udział w cierpieniach swojego stulecia i starali się iść przez nie drogą wiodącą ku krzyżowi. W wizji również Papież zostaje zabity na drodze męczenników. Czyż Ojciec Święty, kiedy po zamachu z 13 maja 1981 r. polecił przynieść sobie tekst trzeciej tajemnicy, mógł nie rozpoznać w nim własnego przeznaczenia? Tamtego dnia znalazł się bardzo blisko granicy śmierci i sam tak wyjaśniał potem swoje ocalenie: »macierzyńska dłoń kierowała biegiem kuli i Papież (…) w agonii (…) zatrzymał się na progu śmierci« (13 maja 1994 r.). Fakt, iż »macierzyńska dłoń« zmieniła bieg śmiercionośnego pocisku, jest tylko jeszcze jednym dowodem na to, że nie istnieje nieodwołalne przeznaczenie, że wiara i modlitwa to potężne siły, które mogą oddziaływać na historię, i że ostatecznie modlitwa okazuje się potężniejsza od pocisków, a wiara od dywizji”.

Trzecia część tajemnicy fatimskiej jest dramatycznym ostrzeżeniem przed ateizmem, ponieważ największym zagrożeniem dla ludzkości jest odrzucenie Boga i Jego praw, zarówno przez ateizm w wydaniu komunistycznym czy propagowanym przez New Age, jak i przez ateizm ukryty w tej najbardziej rozpowszechnionej mentalności życia takiego, jakby Bóg nie istniał. Jest to niezwykle poważne ostrzeżenie dla Polaków w obecnym momencie dziejów naszego narodu.

Orędzie fatimskie w swojej drugiej części mówi, że niektóre narody mogą zginąć. To ostrzeżenie brzmi poważnie i wzywa do nawrócenia, ponieważ zaniedbanie modlitwy, lekceważenie sakramentów, życie takie, jakby Boga nie było, praktyczny materializm i upadek moralności – wszystko to prowadzi do otwartego odrzucenia Boga oraz do degeneracji moralnej i biologicznej całego narodu. Wielu Polaków nie chce słuchać głosu sumienia, głosu zdrowego rozsądku i tego, co Chrystus mówi poprzez Ewangelię i nauczanie Kościoła. Wielu dało się uwieść propagandzie lewicowych i liberalnych środków masowego przekazu, które sączą szatański jad ateizmu, promując demoralizację i kulturę śmierci.

Czy katolicy w Polsce ulegną tej demagogicznej propagandzie i dobrowolnie będą głosować w wyborach prezydenckich i parlamentarnych na ateistów, którzy są za legalizacją aborcji i pornografii, co jest znakiem, że z wrogością odnoszą się do Chrystusa, Kościoła i Jego nauki? Czy polscy katolicy przyjmą ostrzeżenie zawarte w trzeciej tajemnicy fatimskiej, że największym zagrożeniem dla nas wszystkich jest ateizm?

Najnowsza historia uczy nas, że chrześcijanie w Niemczech nie usłuchali fatimskiego orędzia. Zaślepieni pięknymi obietnicami ateisty Hitlera i jego partii w sposób demokratyczny oddali mu władzę. Głosowało na niego 80% Niemców. Nie wolno zapominać, że głosujący na niego ponoszą moralną odpowiedzialność za ten wybór i jego zbrodnicze konsekwencje.

Podczas wyborów trzeba pamiętać, że głosując na polityków należących do partii o antychrześcijańskim programie, który na przykład pragnie zalegalizować mordowanie nie narodzonych czy pornografię, głosuje się przeciwko Chrystusowi i bierze się współodpowiedzialność za zbrodnicze skutki tego rodzaju ustaw oraz rządów ludzi walczących z Bogiem. Nie łudźmy się, nigdy nie osiągniemy szczęścia, ani nawet zwyczajnej stabilizacji gospodarczej, jeżeli będziemy łamali prawo Boże. Jeżeli polscy katolicy nie przyjmą orędzia fatimskiego, nie będą podejmować trudu ciągłego nawrócenia i w wyborach demokratycznie oddadzą władzę w ręce ateistów, to wtedy przyszłość naszej Ojczyzny rysuje się w bardzo czarnych kolorach. Ojciec Święty ostrzega nas: „Nie zapominajmy, że dzieje przyniosły nam straszliwą lekcję, bolesną lekcję wolności nadużytej do obłędu! Nadużytej do obłędu! Czymże była – w kontekście Konstytucji 3 maja – targowica? Ale potem zaczął się na nowo proces pozyskiwania wolności za wielką cenę. Tę cenę w wysokiej mierze zapłaciło pokolenie II wojny światowej. Dlatego też pozwólcie mi być dobrej myśli i pomóżcie papieżowi, żeby się nie musiał martwić” (7 czerwca 1991).

Nie można zapominać, że wypełnienie proroctwa fatimskiego nie jest czymś nieuniknionym. To nie jest tak, że przyszłości nie da się już zmienić. Wszystko zależy od postawy ludzi, od ich wolnego wyboru. Jeżeli usłuchamy wezwania do nawrócenia, to wtedy zapowiedziane nieszczęścia nie nastąpią. Jeżeli nie usłuchamy, to będziemy musieli konsumować konsekwencje naszych grzesznych wyborów. Boża sprawiedliwość wyraża się w tym, że największą karą za grzechy są same konsekwencje grzechów. Prorocza wizja trzeciej tajemnicy fatimskiej ostrzega i przypomina, że przyszłość ludzkości oraz Polski uzależniona jest od wolnego wyboru ludzi, od ich opowiedzenia się za Bogiem lub przeciwko Niemu. Ta wielka fatimska przestroga z wezwaniem do pokuty i nawrócenia ma zmobilizować naszą wolę i siły do konsekwentnego kroczenia drogą wiary, do pokuty i wytrwałej modlitwy. Tylko w ten sposób można zapobiec wojnom, przelewowi krwi, degradacji moralnej i biologicznej naszego narodu, nienawiści oraz uchronić siebie i innych od wiecznego potępienia.

Ojciec Święty powiedział w Fatimie, że najistotniejszą treścią orędzia fatimskiego jest wezwanie, aby „modlić się, modlić się i jeszcze raz modlić się”(13 maja 1982 r.). W ten sposób Papież przypomniał, że człowiek oraz naród, który się modli, jest zjednoczony z Bogiem, a więc ma największy skarb i nie ma podstaw do lęku przed przyszłością.

Fatimskie wezwanie do nawrócenia jest skierowane do mnie i do ciebie – jest to wezwanie do pójścia drogą wiary do pełni szczęścia. Potrzebna jest tylko zgoda i decyzja pójścia za Chrystusem. „I dał mi Pan poznać – pisze święta s. Faustyna – że cała tajemnica ode mnie zależy, od mojego dobrowolnego zgodzenia się… z całą świadomością umysłu… Czuję, że Bóg czeka na moje słowo, na moją zgodę. I rzekłam: czyń ze mną, co Ci się podoba, poddaję się woli Twojej”.

1. Mieczysław Piotrowski TChr/milujciesie.org.pl

 

03 stycznia

– 1944 r. – Łucja spisuje trzecią część Tajemnicy Fatimskiej

 

17 stycznia

– 1918 r. – Utworzenie diecezji Leiria, obejmującej Fatimę

 

24- 25 stycznia

– 1938 r. – na niebie ukazuje się zapowiedziany przez Maryję znak zbliżającej się wojny

 

02 lutego

– 1974 r. – Papież Paweł VI wydaje adhortację „Marialis cultus” – o należnym kształtowaniu i rozwijaniu kultu Najśw. Maryi Panny

 

10 lutego

– 1920 r. – Hiacynta zostaje poddana operacji przez profesora Castro Freire, który usuwa jej dwa żebra

– 2005 r.  – Siostra Łucja otrzymuje list od Ojca Świętego Jana Pawła II, który wyraża solidarność w jej chorobie

 

13 lutego

– 2005 r. – umiera w klasztorze w Coimbrze Siostra Łucja

 

15 lutego

– 2005 r. – Abp T. Bertone przewodniczy uroczystościom pogrzebowym Siostry Łucji, całując na pożegnanie jej trumnę składa hołd wizjonerce

 

20 lutego

– 1920 r. – w szpitalu w Lizbonie umiera bł. Hiacynta

– liturgiczne wspomnienie bł. Hiacynty i bł. Franciszka

 

06 marca

– 1922 r. – wrogowie Kościoła wysadzają kaplice objawień w Fatimie

 

11 marca

– 1910 r. – w Aljustrel rodzi się bł. Hiacynta

 

22 marca

– 1907 r. – w Aljustrel rodzi się Łucja Santos

 

24 marca

– 1984 r. – Na życzenie papieża Jana Pawła II zostaje przywieziona do Rzymu figura Matki Bożej z kaplicy objawień we Fatimie.

 

25 marca

– 1948 – za pozwoleniem Papieża Łucja wstępuje do klasztoru Sióstr Karmelitanek w Coimbrze

– 1984 – poświęcenie Świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi przez Jana Pawła II

 

27 marca

– 1984 r. – przekazanie do Fatimy pocisku  wyjętego z ciała Jana Pawła II

 

02 kwietnia

– 1981 r. – Kongregacja ds. Świętych uznała, że tak małe dzieci jak Franciszek i Hiacynta miały zdolność praktykowania cnót w stopniu heroicznym i mogą zostać kanonizowane. Ojciec Święty Jan Paweł II podpisał tę decyzję

– 2005 r. – o godz. 21.37 – w I sobotę Miesiąca – umiera Ojciec Święty Jan Paweł II

 

04 kwietnia

– 1919 r. – w Aljustrel umiera bł. Franciszek

 

27 kwietnia

– 2000 r. – spotkanie Siostry Łucji z abp. Tarsicio Bertone, która potwierdza autentyczność listu zawierającego trzecią część Tajemnicy Fatimskiej

 

01 maja

– 2011 r. – beatyfikacja Sługi Bożego Jana Pawła II w Rzymie

 

03 maja

– 1922 r. – dekret biskupa diecezji Leiria otwierający proces kanoniczny w sprawie autentyczności objawień w Fatimie

– 1922 r. – Dekret biskupa diecezji Leiria, otwierający proces kanonicky w sprawie autentyczności objawień w Fatimie.

 

04 maja

– 1944 r. – Papież Pius XII ustanawia dla całego Kościoła święto Niepokalanego Serca Maryi,

 

13 maja

– 1917 r. – pierwsze objawienie się Matki Bożej w Cova da Iria

– 1920 r. – wyrzeźbiona przez Jose Thedima pierwsza figura Matki Bożej Fatimskiej zostaje uroczyście wprowadzona do sanktuarium w Fatimie

– 1928 r. – poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę bazyliki w Fatimie

– 1930 r. – oficjalne zatwierdzenie przez biskupa diecezji Leiria wiarygodności objawień Matki Najświętszej w Cova da Iria

– 1931 r. – Wielka pielgrzymka narodu portugalskiego do Fatimy pod przewodnictwem Episkopatu Portugalskiego i Nuncjusza Apostolskiego. Poświęcenie Portugalii Niepokalanemu Sercu Maryi

– 1946 r. – Koronacja figury Matki Bożej w Fatimie

– 1967 r. – papież Paweł VI udaje się osobiście z jednodniową pielgrzymką do Fatimy z okazji 50 rocznicy objawień fatimskich

– 1956 r. – biskup Angelo Roncalii, patriarcha Wenecji i przyszły papież Jan XXIII, udaje się do Fatimy, aby przewodniczyć obchodom dwudziestej piątej rocznicy poświęcenia Portugalii Niepokalanemu Sercu Maryi

– 1967 r. – na cześć Matki Bożej Fatimskiej papież Paweł VI wydaje adhortację „Signum Magnum“, w której zachęca wiernych do ofiarowanie się Jej Niepokalanemu Sercu i do naśladowania Jej cnót

– 1981 r. – zamach na Jana Pawła II

– 1982 r. – dziękczynna pielgrzymka Jana Pawła II do Fatimy za ocalenie życia, gdzie uroczyście zawierza Kościół i świat Niepokalanemu Sercu Maryi

– 1991 r. – druga pielgrzymka Jana Pawła II do Fatimy. Ponowienie aktu zawierzenia przed Fatimską Panią

– 2000 r. – trzecia pielgrzymka Jana Pawła II do Fatimy i beatyfikacja Franciszka i Hiacynty

– 2010 r. – pielgrzymka Benedykta XVI do Fatimy

 

11 czerwca

1908 r. – urodził się bł. Franciszek Marto

 

13 czerwca

– 1917 r. – drugie objawienie się Matki Bożej v Cova da Iria

– 1929 r. – w Tuy, w Hiszpanii, Matka Boża przekazuje Łucji prośbę o poświęcenie Rosji przez papieża

 

26 czerwca

– 2000 r. – ujawnienie trzeciej części tajemnicy fatimskiej

 

10 lipca

– 1977 r. – Kard. Albino Luciani, późniejszy papież, pielgrzymuje do Fatimy

 

13 lipca

– 1917 r. – trzecie objawienie się Matki Bożej połączone z wizją piekła

 

13 sierpnia

– 1917 r. – aresztowanie dzieci

 

19 sierpnia

– 1917 r. – czwarte objawienie w Valinhos

– 1946 r. – poświęcenie Wspólnot Zakonnych Niepokalanemu Sercu Maryi na Jasnej Górze

 

22 sierpnia

– wspomnienie Maryi Królowej, dzień ponawiania przez Kościół poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi, zgodnie z zarządzeniem Piusa XII

 

8 września

– 1946 r. – poświęcenie Polski Niepokalanemu Sercu Maryi na Jasnej Górze

 

13 września

– 1917 r. – piąte objawienie

 

8 października

– 2000 r. – Jan Paweł II sprowadza do Rzymu figurę z kaplicy Objawień i ze wszystkimi biskupami świata zawierza Matce Bożej Fatimskiej nowe tysiąclecie

 

8-14 października

– 1995 r. – Pierwsza Narodowa Pielgrzymka z Polski do Fatimy

 

12-15 października

– 1992 r. – Pierwszy Światowy Kongres Fatimski. Na prośbę i osobiste zaproszenie ks. bpa Albero Cosme do Amaral w kongresie uczestniczy kustosz Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem, ks. Mirosław Drozdek SAC. Dzięki jego świadectwu kongres posiada też silny akcent polski

 

13 października

1917 r. – szóste objawienie. „Cudem słońca“ Matka Boża potwierdza prawdziwość swoich objawień

 

31 października

– 1942 r.  – Papież Pius XII w swym przemówieniu radiowym do narodu portugalskiego poświęcił cały Kościół i cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi

 

07 listopada

– 1981 r. – na pierwszej audiencji generalnej po zamachu Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział o zbieżności dat: zamachu i pierwszego objawienia w Fatimie w 1917r.

 

21 listopada

– 1964 r. – Ojciec Święty Paweł VI ogłasza Maryję Matką Kościoła i odnawia poświęcenie Kościoła i rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Maryi

 

7 grudnia

– 1996 – figura pielgrzymującej Pani Fatimskiej odbiera hołd na Placu Czerwonym w Moskwie

 

08 grudnia

– 1942 r. – Ojciec Święty Pius XII osobiście dokonuje poświęcenia całego Kościoła i rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu Maryi, (w dniu 31.10.1942 r. dokonał aktu poświęcenia w ramach przemówienia radiowego do narodu portugalskiego)

 

10 grudnia

– 1925 r. – Matka Boża ukazała się Łucji w Pontavedra, w Hiszpanii, i pouczyła o nabożeństwie pierwszych sobót miesiąca

 

13 grudnia

– 1962 r. – Ojciec Święty Jan XXIII ustanawia święto Fatimskiej Matki Bożej Różańcowej

 

21 grudnia

– 1949 r. – początek oficjalnego procesu kanonicznego w sprawie beatyfikacji Franciszka i Hiacynty